De Dode Zee is het laagst gelegen meer ter wereld. Het bevindt zich tussen de Jordaanvallei in het noorden, de bergen van Moab in het oosten, de Arava-vallei in het zuiden, en de bergen van Judea in het westen. De oppervlakte is 1020 km². Door onvoldoende zoet water toevoer daalt het waterniveau met ongeveer 1 meter per jaar. Aan een van de stopplaatsen zie je een zoutpilaar staan. Deze zou de vrouw van Lot zijn. In de bijbel wordt vertelt dat Lot's vrouw in een zoutpilaar veranderde toen ze Sodom en Gommora moesten verlaten en ze omwille van heimwee omkeek. Zwemmen in de Dode Zee kan niet maar voor hen die niet kunnen zwemmen is dit het paradijs. Wanneer je het water inwandeld dien je op te letten voor de scherpe stenen die er liggen. Laat je zeker ook insmeren met de heilzame modder. In de eerste plaats is dit lekker verfrissen maar eens deze droog is op je huid voel je het trekken en eens afgespoeld met uiteraard het water van de Dode zee zelf heb je een babyvelletje.

De letterlijke vertaling van Umm Qays is de moeder van Kees. In de oudheid ook gekend als Gadara. Umm Qays is de eerste stad van de decapolis en werd door het leger van Alexander de Grote gesticht. Hier woonden vooral filosofen, kunstenaars en dichters. De stad ligt op een zeer strategische plaats en men kan van hieruit de Golan hoogvlakte zien en het Tiberias meer beter bekend als het meer van Galilea, ook bij mooi weer kan men Libanon zien. Het mooie theater is zeker de moeite waard om te bekijken alsook de donkere Romeinse pilaren gemaakt uit het lokale basalt.

Gerasa wordt beschouwd als een van de belangrijkste Grieks-Romeinse-Byzantijnse steden in het Midden-Oosten. Is ook gekend om zijn Hadrianus boog gezet ter ere van voorvernoemde keizer in 129AD. Toen wij er waren werd deze volop gerestaureerd. De hippodroom of paardenrenbaan wordt heden ten dagen nog steeds gebruikt om voorstellingen te geven en toeristen te informeren over de wapens en hoe er ten strijde werd getrokken. De mooiste plekken hier op deze site zijn de ovale plaats die volledig omgeven is door ionische zuilen uit de 1e eeuw en 90mx80m is. Verder hebben wij het zuid theater bezocht met een cappaciteit van 5000 toeschouwers. Wanneer we dit theater betreden kregen we al direct de arabieren met doedelzak en trom in het oog. Volgens onze gids zijn dit de enige mannen die hier muziek mogen maken en dit enkel bij officiële staatsbezoeken. Deze mannen zouden ook nog voor koning Hoessein en koningin Noor hebben gewerkt. Het volgende mooie bouwwerk is de tempel van Zeus en via de zuidelijke Ommayad huizen en de kerk van St Theodorus komen we bij de tempel van Artemis. Artemis, dochter van Zeus, zus van Apollo en godin van de jacht was de patroonheilige van Jerash. In haar tempel werden offers gebracht om iets te verkrijgen, geen bloedoffers. We hebben eigenlijk de tocht in omgekeerde richting gemaakt en zijn vanuit de tempel naar de eigenlijke toegangspoort gewandeld. Deze toegangsweg wordt ook wel tempel esplanade of monumentale trappen genoemd. Op deze trappen staat ook een altaar waar wel bloedoffers werden gebracht. Wanneer we het propylaem of processieweg verder afwandelen en we ons enige keren omdraaien zie je op bepaalde momenten niets van de tempel en soms zie je gedeeltelijke stukken wat duidt op een mooi staaltje architectuur. Wanneer we ons even terug in de tijd wanen kunnen we ons wel voorstellen dat een tocht naar de Artemis tempel een serieuze mentale voorbereiding moet zijn geweest. De wandeling verloopt verder via de Cardo of de Colonnaded street welke nog steeds geplaveid is met originele stenen en de karrensporen zijn nog zeer duidelijk zichtbaar. Uiteindelijk bereiken we het Nympheum of waterplaats. De ornamentale fontein kreeg water van een bron en werd ter ere van de nymfen gebouwd. Door middel van 7 leeuwenkoppen kwam het water uit het zwembad in kleinere bassins. De leeuwenkoppen zijn helaas vernietigd in de eikonaatoorlog. Als de wandeling verder gezet wordt over de Cardo Maximus naar de zuidelijke tetra pylon ofwel 4 zuilen. Deze zuilen zijn iets breder onderaan en vermoedelijk hebben ze een piramideachtige structuur ondersteund omdat dit een zeer belangrijk kruispunt van de handelsroute was van de decapolis of 10 steden die met elkaar verbonden waren. Uiteindelijk komen we terug aan op de oval plaza en zit ons bezoek erop.

De woestijnkastelen Al Azraq, Al Amra en Al Kharraneh staan allen langs een millitaire baan die eveneens als landingsbaan gebruikt wordt. Hier mag men niet zomaar stoppen en al helemaal geen foto's nemen van de militaire basis die hier gevestigd is en waar enkele Belgische F16 vliegtuigen staan. Toch krijgen we onze gids zo ver om de chauffeur te laten stoppen bij een verkeersbord waarop staat hoever het nog is naar Irak en Saoedi-Arabië.

Dit kasteel werd vooral voor politieke doeleinden gebruikt. Het werd door de Romeinen gebouwd en herbouwd door de Arabieren tijdens de kruistochten. Het kasteel werd volledig in zwarte basalt opgetrokken en werd door een deur afgesloten waarvan elk paneel 1ton zwaar is. Ook Lawrence of Arabia heeft dit fort gebruikt in zijn strijd tegen de Otomanen of Turken. Men kan tot nu nog steeds Lawrence zijn kamer bezoeken.

Dit is niet echt een kasteel maar eerder een hammam en gebouwd voor sport en plezier door Kalief Walid in 705-715 na Christus. Binnen in de troonzaal zijn nog mooie bewaarde fresco's te zien over halfnaakte mannen en vrouwen. Het is niet moeilijk om te weten welk plezier KaIief in gedachten had. In de koepel van het eigenlijke badhuis annex sauna kan je de tekens van de zodiak terug vinden. De watervoorziening in de hammam werd geleverd door de waterput die recht tegenover het gebouw staat en oorspronkelijk gevoed werd door een nabij gelegen rivier die nu helaas is opgedroogd.

Opgericht in de 8e eeuw en oorspronkelijk gebouwd als verdediging van een kruispunt van de antieke karavaanroutes. Werd ook gebruikt als rustplaats. De tafels en stallen zijn nog goed zichtbaar.

Vanop de citadel heb je een prachtig zicht over Amman wat toch een immens grote stad blijkt te zijn. Je kan zelfs een glimp opvangen van het kasteeldak van koning Hoessein tegenwoordig is dit zijn mausoleum. Het theater is ook niet mis en werd gebouwd tussen 169 en 177 tijdens het rijk van Marcus Aurelius. Van het forum blijven enkel Korintische zuilen over. In die tijd werd deze stad Philadelphia genoemd en maakte deel uit van de decapolis. Het was een rijke stad dankzij zijn strategische ligging langs de karavaanroute van Syrië doorheen Petra en de golf van Aqaba. Op de heuvel bevinden zich de monumentale resten van de tempel van Herculues en ruïnes van de Al-Qasr een gebouw uit de Umayade tijd. Het hoogtepunt van dit bezoek was voor ons het archeologisch museum waar ze allerlei vondsten verzamelen uit het gans land. Toen wij hier waren kon je nog vrij dicht bij de schatten komen en waren ze niet zoals we gewend zijn op veilige afstand zodat fotograferen best gemakkelijk was. Enkele zaken die hier uitgestald zijn waren sarcofagen, kannen en kruiken, glaswerk, een oud dominospel maar als kers op de taart waren hier eveneens te bezichtigen 3/4e van de dode zee rollen alsook delen van de tafels waarop deze zouden geschreven zijn.

Verschillende klederdrachten van de verschillende steden kan je hier zien met de bijhorende juwelen en hoofddeksels.

Hier staan taferelen uit het dagelijkse leven van de Bedoeïnen. Ook de pottenbakkers, wevers en spinners komen aan bod. Eveneens werd er de binnenkant van een typisch Jordaans huis gereconstrueerd.

Voordat je deze Grieks-Orthodoxe kerk met de eigenlijke Madaba map kan bekijken krijg je eerst in een soort van auditorium uitleg over wat er juist op de kaart te zien is. Deze mozaïekvloer is zeker en vast de bekendste van Jordanië al zijn er in de kerk nog andere mozaïeken en muurschilderingen te zien. 

Vanop de berg Nebo zou Mozes het beloofde land hebben aanschouwd maar hij heeft dit nooit bereikt. Net voorbij de toegangspoorten staat het monument aan Paus Johannes II dit is hier ter ere van zijn bezoek aan Jordanië in 2000 neergezet. Hij was de eerste paus die het land bezocht. Het monument lijkt op de pagina's van de Bijbel waartussen verschillende hoofden van Bijbelse figuren zijn gebeeldhouwd. Het bovenste hoofd stelt Mozes voor. Via deze memorial stone trekken we verder en zien we de mozaïeken die uit de kerk zijn gehaald omdat deze werd gerestaureerd. De kerk krijgt terug een dak in steen zoals vroeger in plaats van golfplaten. Wanneer we op mount Nebo staan is het onze beurt om Israël te aanschouwen of het beloofde land. We  hebben een prachtig zicht op de Dode zee en ook de Jordaan zien we door het landschap kronkelen als een slang. Het kunstwerk of Esculaap, staf met slang errond, die hier te zien is verwijst naar de staf van Mozes. De staf veranderde bij de uittocht uit Egypte in een slang, met diezelfde staf zou Mozes water uit de rotsen hebben doen sijpelen en ook de Rode Zee werd in twee gesplitst zodat de Joden doorgang hadden naar het beloofde land. De legende zegt ook dat wanneer je door een slang wordt gebeten deze esculaap dient aan te kijken en je dan weer zal genezen, het lijkt ons het proberen niet waard. Er is ook nog een klein museum dat je kan bezoeken.

Opgericht door koningin Noor. Hier konden we goed zien hoe mozaïeken gemaakt worden en natuurlijk kon je ook het een en ander aanschaffen. De struisvogeleiren met mozaïek zijn bekoorlijk maar ook behoorlijk duur. De opbrengst van een deel van de verkoop gaat wel rechtstreeks naar de gehandicapten die hier tewerk gesteld zijn.

Dit kruisvaarderskasteel gelocaliseerd op een conische berg kijkt uit over de koningsweg. Het kasteel werd in  1115 opgericht door Bouwdewijn I en in 1189 door Saladin in beslag genomen. Nadien werd het nog bezet door de Mammelukken. Tot zover het oorlogsverleden van dit kasteel. Door een plaatselijke gids werden we rondgeleid om te voorkomen dat recente opgravingen en renovatiewerken werden betreden. Vanaf het bezoekerscentrum tot aan het kasteel dien je een steile helling te beklimmen. Als eerste zie je het waterreservoir dat gevuld werd via dakafvoer en waterkanalen met regenwater. Ook de kruisvaarderskapel is de moeite om te zien. Opmerkelijk was de boog in het midden van de kapel, deze boog bevat 33stenen wat naar men aanneemt de leeftijd van was van Jezus. De ondergrondse schatkamer achteraan deze kapel was met een trapje toegangkelijk maar er werden geen schatten gevonden. Op verschillende plaatsen zie je stenen kannonballen liggen. Het lesgeven gebeurde voor jongens en meisjes in aparte lokalen. Verder was er ook nog het ondergronds waterreservoir te zien en verschillende bogen die de restanten waren van de kruisvaarderskerk. Het kasteel heeft verschillende torens waarvan de 4e dienst deed als gevangenis. Verder was er nog een kamer met inscripties, maalstenen, sculpturen enz.

Of Siq al-Berid is letterlijk de kleine versie van Petra. Wie wil begrijpen hoe de Nabateeërs leefden moet aan deze plaats een bezoek brengen. Een smalle kloof, van zo'n 325 meter, als toegang tot het dorp. Men vind hier huizen, tempels en graven alsook zie je heel duidelijk hoe het water werd opgevangen en vervoerd werd naar een waterreservoir. Bij het betreden van het dorp ziet men het collonaded triclinium en men vermoed dat dit dienst deed als tempel. Bij een ander triclinium krijgen we de volledige uitleg over het begrafenisritueel. triclinium (een latijnse aanduiding voor een eetzaal met drie uit de muur gehouwen zitbanken). In Little Petra, Petra en andere steden uit de oudheid was het een goed gebruik om op zulke plaatsen elk jaar een feestmaal aan te richten ter verering van de doden. Ook zien we een Biclinium een eetplaats voor 2personen. Het geschilderde huis is ook prachtig om te zien. De fresco's, eens verborgen onder stof en roet zijn zo duidelijk dat men bepaalde planten kon herkennen nadat ze waren opgefrist. Archeologen geloven dat deze fresco's ter ere van Dionysos, de god van de wijn, gemaakt zijn. Voor mij was Little Petra een pareltje maar misschien kwam het ook wel omdat onze groep er quasi alleen was en de avondschemering droeg zeker ook bij aan de sfeer.

Het hoogtepunt voor velen die een vakantie naar Jordanië maken, Petra. Je kan de tocht door de siq maken per koets (uiteraard extra te betalen). Wij kozen ervoor om dit al wandelend te doen. Op verschillende plaatsen in Petra zelf kan je nog vervoer voorzien. Ik raad aan om zeker voldoende tijd uit te trekken als dit mogelijk is want die hadden wij helaas niet of om toch per ezeltje een deel van de stad te bezoeken. Dit gezegd zijnde. Vanuit ons hotel wandelen we richting Siq. Aan de rechter kant zie je de Djinn blokken die de Nabatese god Dushara vertegenwoordigen. Iets verderop zie je de obelisk tombe met Bab as-siq triclinium. Je ziet duidelijk de invloeden vanuit andere culturen waaronder de Egyptische piramide. De siq is een 1207m lange kloof, de hoogte is 100m en de breedte varieert va 3 tot 16m. In de tijd van de Nabateeërs was deze toegangsweg naar Petra een soort processieweg met beeltenissen van hun goden in verschillende nissen. De tocht door de kloof is wonderbaarlijk en niet alleen omwille van de welkome schaduw of de vele mooie kleuren maar ook vanwege de akoestiek. op sommige plaatsen is deze zo bijzonder dat zelfs de zachtste geluiden hoorbaar zijn. Op verschillende plaatsen houdt onze gids halt om wat uitleg te geven. Het bouwwerk met de 2 goden die Dushar en Al-Uzza moeten voorstellen. Al-Uzza is de godin van de vruchtbaarheid. Ook hier zijn weer waterkanalen te zien soms overdekt om vervuiling te voorkomen. Heel frappant om te zien zijn de vijgebomen die op de rotsen groeien. Zij weten te overleven door het vocht van het weinige regenwater dat hier valt en dat in de rotsen een hele tijd wordt vastgehouden te consumeren.  Enkele rotsen in de vorm van een olifant hebben zelfs namen gekregen Richard en Saskia. en wanneer we op het punt komen waar enkele kamelen staan en hun karavaanleider geeft dit ook aan dat in de vroege tijd de dieren niet verder dan dit punt konden gaan. Op een smal stuk in de Siq vraagt onze gids om op 1 lijn te gaan lopen achter elkaar zodat we de 'schatkamer' op haar mooist kunnen ontwaren. Wanneer het gebouw zo opdoemt doet dit toch wel wat met je. De schatkamer of treasury is naar men vermoed eigenlijk een begraafplaats omdat er enkele geraamten zijn gevonden. Dit gebouw ook wel al khazneh genoemd. De opgravingen zijn nog volop gaande want de ondergrondse poorten die wij hier zien zijn op geen recente foto's te zien. Wanneer we Petra verder ontdekken passeren we de buitenste siq of de straat der facaden met tal van Nabatese woningen. Verder zien we nog verschillende graftombes en een theater voor een 3000personen. Al verder wandelend kan je Petra verkennen. Zo kan je de koningsgraven bezoeken. Door de trappen te beklimmen die door de tijd zijn uitgesleten heb je een indrukwekkend zicht op het immense urngraf. Via de cardo of collonaded street en Temenos poort kom je aan de grote tempel. Deze tempel is het grootste vrijstaande gebouw dat tot op heden in Petra werd gevonden en heeft een oppervlakte van 11529,95m². Qasr-Al-Bint is de tempel ter ere van Dushares. Wanneer je hier bent sta je letterlijk aan de toegangstrappen naar het klooster of monastery, ook wel Al Dayr genoemd. Gezien de korte tijd die we hier konden doorbrengen hebben we dit niet kunnen bezoeken omdat de beklimming van de 850treden in deze hitte 1.30u in beslag neemt.

Wij hebben deze trip gemaakt in de namiddag. Mijn advies is om zeker voldoende water mee te nemen je kan dit ook nog aankopen in het bezoekerscentrum.(2liter stelt niet zoveel voor!!) Al snel zien we de rotsformatie die ook 7 pillars of wisdom worden genoemd. Wanneer we de eerste keer halt hebben gehouden was dit aan een drinkplaats voor kamelen en tevens was dit een kamp plaats van Lawrence of Arabia. Aan deze drinkplaats staat een steen met zeer oude inscripties die mogelijks de karavaanroutes beschrijft. Wanneer we nog dieper de Wadi Rum intrekken houden we halt aan een grot. De grottekeningen daterent van de 6e tot 3e eeuw voor Christus laten ons zien dat deze grot werd gebruikt als baringsplaats. De inkepingen van de vingers van de vele vrouwen die hier hun kind ter wereld brachten zijn nog steeds stille getuigen, helaas hebben we dit niet goed op foto gekregen. Ook hier weer fenomenale akoestiek en deze is ook nuttig blijkbaar want alhoewel de barende vrouw in princiepe alles alleen doet krijgt ze wel hulp van andere vrouwen als dit nodig blijkt. In een van de rotsen ontdekken we wat erosie kan doen en met wat verbeelding zie je een gezicht met een kroon. De duinen in de Wadi Rum zijn perfect om te beklimmen. Ook de natuurlijke brug die je in  de Wadi Rum vind is perfect om te beklimmen. Tijdens onze rondrit door de Wadi Rum woestijn hadden de chauffeurs reeds het verdorde hout verzamelt voor een aloude traditie, thee drinken in de woestijn bij zonsondergang. Van dit dagelijkse gratis weerkerend fenomeen genieten met een kopje thee gemaakt op een open vuurtje is heerlijk. Wanneer de zon onder is haasten we ons per jeep terug naar het bezoekerscentrum waar we de bus nemen naar een bedoeïnekamp. Na de maaltijd en wat gedanst te hebben worden de lichten gedoofd en kunnen we ten volle genieten van de sterrenhemel en de melkweg die hier wel heel goed zichtbaar is.

Vandaag hebben we niet veel meer gedaan dan gaan zwemmen en genieten van het zonnetje.

Ook vandaag een rustige dag en wat gaan zwemmen. We hebben wel een avondwandeling gedaan in de souk. We bezochten een notenhandelaar, een kruidenmenger en een beenhouwerij waar de waren zijn uitgestald. Dit is ondenkbaar bij ons op deze manier qua hygiëne. We hebben ook nog getracht de moskee te bezoeken maar omdat vrouwen niet welkom waren zijn de mannen solidair geweest. Wel lief dat ze ons niet achter lieten.

Weerom niet veel anders gedaan dan gaan zwemmen. Deze keer wel in de Rode Zee. De schorpioenvis die hier vrij kort aan de kustlijn zwemt is goed te fotograferen. Opletten dus wanneer je het water in gaat of voor de veiligheid waterschoenen aan doen. Ook de vele zeeëgels maken het betreden van de Rode Zee moeilijk.

Vandaag zijn we naar de stad getrokken en hebben een glasbodemboot gehuurd. Wanneer we ver genoeg zijn kan je vanuit de boot gaan snorkelen maar het is wel moeilijk om terug in de boot te geraken. Veel van de koralen zien we niet want het glas is behoorlijk vuil. De kapitein en zijn maat gooien wat vislijntjes uit zodat enkele vissen konden gefotografeerd worden. Vanuit ons kleine bootje zien we een vrachtschip loodsen en het is toch wel even spannend want die grote mastodont ziet ons kleine bootje niet. Ook trekken we vandaag terug naar het strand om te gaan snorkelen. Het is echt wel de moeite om in de Rode Zee te snorkelen, zo mooi en je moet niet zo super diep gaan om koralen en vissen te zien. Plots worden we overvallen door een mini tsunami blijkt later dat deze wordt veroorzaakt door een voorbijvarend cruise schip. Wees hiervoor aandachtig. Dit schip passeert dagelijks tussen 16 en 17u.

Vandaag gaan snorkelen op het publieke strand. De koralen komen tot bijna aan de oppervlakte en er zwemmen prachtige vissen. Ook hebben we de rotsvis gezien. Er is wel een nadeel aan zwemmen hier er zitten namelijk zeer veel zeeëgels. Een lokale man geeft ons een stok zodat we zelf ook mee kunnen helpen om de zee 'proper' te kunnen maken. Wanneer de dochter klaagt dat ze dorst heeft wordt er een tapijt uit een tentje gehaald en krijgen we drank aangeboden. Het weinige dat hij heeft wordt gedeeld met ieder die het wil.

Aqaba kasteel werd in de 16e eeuw gebouwd ter bescherming van de pelgrims die naar Mekka gingen en in Otomaanse overheersing herbouwd. In 1917 werd het aangevallen door opstandige bedoeïnen onder leiding van Lawrence of Arabia. Die overwinning betekende het begin van de onafhankelijkheid van Jordanië. Onder leiding van een Waals archeologisch team zijn er nog tal van opgravingen aan de gang. Ook het museum hebben we bezocht maar daar konden we helaas geen foto's nemen.

Vanaf de straat heb je een mooi overzicht over de verschillende opgravingen. De verschillende bordjes geven ons meer info

Deze 4e eeuwse Romeinse kerk is zo wordt gezegd de oudste kerk. Men moet net zoals in zovele ruïnes wel wat verbeelding hebben maar om van deze kerk iets te maken heb je tonnen verbeeldingskracht nodig en dan nog.